کتاب «نامه ای به نسیم» اثر شهناز عیدی وندی (دریا)، روایتی لطیف، صمیمی و سرشار از احساس از زندگی، خاطرات و دغدغه های نسل جنگ و معاصر ایران است که در قالب نامه هایی صمیمی خطاب به «نسیم» نوشته شده است. نویسنده با نثری دلنشین و جملاتی شاعرانه، خواننده را با خود به درون روستاها و شهرهای ایران میبرد، جایی که کودکی، جنگ، آوارگی، فقر، امیدها و ناامیدی ها، عشق و دلتنگی و خلوت های زنانه با هم درآمیخته اند.

در این کتاب، نویسنده از طریق نگارش نامه هایی واقعی و خیالی به دوست و معلم خود "نسیم"، خاطرات پرفراز و نشیب دوران کودکی اش، کوچ اجباری در سال های جنگ، زندگی در چادر و پناه بردن به طبیعت برای یافتن آرامش را بیان میکند. دغدغه های مادرانه، دلتنگی برای خانه ی قدیمی و زندگی ساده ی روستایی، داستان های جنگ تحمیلی، فقر و امیدواری مردم، آرزوهای قشر کارگر، و رنج های زنان و کودکان با هنر و تیزبینی خاصی روایت شده است.

نویسنده با قلمی تصویری، فضاسازی های زیبا، بازآفرینی کوچ اجباری، خاطرات تلخ بمباران، یادآوری مناطق سرسبز جنوبی و کوهستانی، و شرح عشق و انتظار و حسرت های بی پایان، مرز میان خاطره، واقعیت و خیال را از میان بر می دارد. نامه ها با اشاره مکرر به موضوعاتی چون امید به آینده، اهمیت فرهنگ کتابخوانی در دوران مدرن، نقش زنان در مقاومت و زندگی، محافظت از محیط زیست و ارزش طبیعت، و ارج گذاری به مادران و شهدای جنگ، سرشار از نکات انسانی و اجتماعی است.

«نامه ای به نسیم» اثری است برای همه ی دلخستگان و دلشکستگان این سرزمین که با زخم های بسیار به زندگی دل بستهاند و با صبر و امید بر تلخی ها فائق آمده اند. این کتاب، پلی است میان گذشته و امروز، روایتی برای زنده نگه داشتن یاد خاطرات جمعی و امید بخشیدن به آیندگان.

مطالعه این کتاب برای علاقه مندان به ادبیات معاصر، خاطره نگاری، روایت های زنانه و اجتماعی و دوستداران ادبیات لطیف و الهام بخش توصیه میشود.